Fair play

Sinds mijn jeugd ben ik een liefhebber van voetbal, een sport welke ik met plezier ook heel lang zelf heb beoefend. Ik kan me dan ook nog steeds verheugen op een avondje Champions League, het kampioenenbal van Europa, waarin de allerbeste voetballers van de wereld vertegenwoordigd zijn. Ook deze week waren er weer wedstrijden waar ik weer even lekker voor kon gaan zitten.

Fair play

Fair play

Wanneer de spelers het veld op komen presenteren zij zich vol trots en stellen zij zich in een rij op met hun handen op de schouders van de nog jonge voetbalsterretjes die voor hun staan opgesteld. Die kleintjes glunderen en dat is alleen al prachtig om te zien. De wedstrijd staat op het punt om aan te vangen, maar eerst is er de ceremonie omtrent het uitwisselen van vaantjes en wat handen schudden. Op dat moment wordt ook door beide aanvoerders aan de wedstrijdleiding plechtig beloofd dat de teams er een 'fair play' avond van gaan maken, en steeds weer lijkt het er op dat het ook zo zal zijn, totdat de strijd aanvangt, want na de aftrap wordt helemaal niet meer fair gespeeld. Er wordt aan elkaar getrokken, geschopt, een elleboogstootje hier en daar en op elkaars tenen gestaan. Via misselijkmakende tackles wordt geprobeerd elkaar uit de wedstrijd te schoppen en dat alles onder toeziend oog van een handjevol scheidsrechters die al lang niet meer alles met het blote oog kunnen waarnemen. Wat ik overigens ook niet begrijp is dat diezelfde scheidsrechters zich steeds weer bereidwillig verrot laten schelden door een stelletje opgeschoten profs – vaak nog maar net de pubertijd gepasseerd. Als fair play zo belangrijk is, dan had er toch allang een videoscheidsrechter moeten kunnen worden ingeschakeld? Die kan helpen bij belangrijke beslissingen. Wel of geen goal. Bewuste overtreding of schwalbe. Kijk, ik begrijp dat de financiële belangen enorm zijn, maar dat is bij meerdere sporten het geval en video analyse zou in mijn ogen juist bijdragen aan professionalisering en dus ook fair play.

Rugby
Hoe anders is dat bij rugby – een sport die lang geleden tijdens een potje voetbal is uitgevonden toen iemand voor de grap de bal met de handen naar de overkant bracht. In deze sport is nou juist wel sprake van fair play. Discipline is breed doorgevoerd en al vanaf de jeugd wordt hierop gehamerd. Schelden naar de scheidsrechter komt dan ook amper voor. En als het gebeurt, dan wijst je strenge teamgenoot erop dat het niet de bedoeling is. In principe mag alleen de aanvoerder iets tegen de scheidsrechter zeggen. Diezelfde scheidsrechter beschikt vaak ook nog eens over video analyse om te voorkomen dat er teams worden benadeeld of dat er onrechtmatige beslissingen het verloop van de wedstrijd beïnvloeden. Kijk en zo kan het ook. Ja, er gebeurt ook heel af en toe iets onreglementair, maar dat resulteert praktisch altijd meteen in een passende straf, dus komt het niet vaak voor. Er wordt wel eens gezegd: 'Rugby is a hooligans game played by gentlemen', en daar ben ik het volkomen mee eens.

Schwalbes

Pijn is emotie

Maar wat misschien nog wel het grootste verschil is, is de manier waarop wordt omgegaan met blessures. Wanneer iemand tijdens een voetbalwedstrijd geblesseerd raakt, dan wordt er gerold, geschreeuwd en vooral geprobeerd de tegenstander een gele of zelfs een rode kaart aan te smeren. Om over het versieren van penalty's maar te zwijgen – de zogeheten schwalbe. Wat een walgelijke vertoning. Als er bij rugby sprake is van een blessure – en dat komt regelmatig voor in deze full contact sport – dan gaat het spel gewoon door. De algehele instelling is, dat je niet laat zien dat je zwakker bent. Een speler wordt wel behandeld, maar het spel stopt in principe niet. En dan laat je het dus wel uit je hoofd om een blessure te faken, want daarmee benadeel je je eigen teamgenoten. Daarbij is de scheidsrechter gewoon de baas op het veld, hij geniet zelfs aanzien. Daar ga je dus niet tegen schelden, want dat getuigt niet van respect. Als diezelfde scheidsrechter vindt dat er iets niet in de haak is, dan vertelt hij dit gewoon tegen de spelers, die vervolgens met gebogen hoofd de uitleg aanhoren, het commentaar accepteren en direct verbetering beloven. Zo niet, dan is het snel einde wedstrijd voor de betreffende speler.

Normen en waarden
Waarom kijk ik nog naar voetbal eigenlijk? Misschien omdat door wonderschone passes, de spanning en mooie doelpunten mijn hart toch nog een sprongetje maakt? Net zoals een try (doelpunt), een harde lage tackle of een kick in het rugby ook mijn handen op elkaar krijgt. Het is dan ook erg jammer dat er zo weinig rugby wordt uitgezonden op televisie. Van die sport en vooral van de normen en waarden eromheen is voor velen wat te leren.  Respect en fair play zijn erg belangrijk en die waarden gelden niet alleen op het veld. De sfeer om zo'n wedstrijd is nimmer vijandig en supporters zitten dan ook gewoon naast elkaar.

Momenteel is het Six Nations toernooi gaande waarin de zes beste landen van Europa strijden om de eindzege. Het is het officieuze Europees kampioenschap en morgenavond wordt er weer gespeeld. Mocht je nou eens iets leuks willen zien, kijk dan even naar de BBC morgen, dan begrijp je precies wat ik bedoel. Toegegeven, voetbal zal een grotere sport blijven, maar wat zou het mooi zijn als de voetbalbonden wat meer voorbeeld zouden nemen aan de rugby cultuur. Misschien wordt er naast het respect wel veel meer beter? Ik ben er van overtuigd dat dit ook zijn uitwerking buiten het veld zal krijgen.