Sporthelden

Tot mijn grote verbazing kwam ik er deze week achter dat aanstaande vrijdag het Europees voetbalkampioenschap al begint. 'Wij' doen niet mee in Frankrijk en dus heb ik berichtgeving omtrent dit evenement onbewust een beetje genegeerd. Ik voelde kennelijk weinig betrokkenheid en dan heeft het brein er vanzelf minder aandacht voor. Andersom, wanneer er wel betrokkenheid zou zijn, dan lijkt het vaak of datgene ineens overal zichtbaar is. Hoe dan ook, ik vind het EK en alles wat met voetbal te maken heeft even een stuk minder interessant. Maar niet getreurd: elk nadeel heeft zijn voordeel. Nederland brengt gelukkig veel meer heldhaftige sporters voort. Het gemiste EK geeft mij de ruimte om wat meer op andere hoofdrolspelers te focussen.

Kiki

Zo heb ik vorige week genoten van Kiki Bertens die met het behalen van de halve finale een uitzinnige prestatie leverde tijdens het tennistoernooi van Roland Garros - toevallig ook in Frankrijk. De beelden van het doorzettingsvermogen van die kranige jongedame met haar kuitblessure hebben mij geraakt. Volgens andere media heeft zij een kleine spierscheuring opgelopen, nadat zij eerder een lange reeks overwinningen had neergezet. Bijzonder dat ze ondanks die blessure zo ver gekomen is. Helaas was ene nogal ongeïnteresseerde mevrouw S. Williams - een beest van een vrouw - net iets te sterk voor haar. Niet getreurd, volgende maand krijgt ze wellicht een nieuwe kans. Door haar prestaties bestrijkt ze namelijk ineens plek 27 op de wereldranglijst en daardoor is ze mogelijk direct geplaatst voor het hoofdtoernooi van Wimbledon. Nederland telt weer mee op tennisgebied.

Grote Prijs

Max Verstappen winnaar Grand Prix Barcelona

Waar Frankrijk een mooi podium bood voor de tennisfans, was het twee weken geleden smullen voor de autosportliefhebbers in Monaco - toch ook een beetje Frankrijk in mijn ogen, al zullen de Monegasken het daar niet mee eens zijn. De jaarlijkse Grand Prix die aldaar verreden wordt, is een hele mooie traditie waar altijd iets opmerkelijks gebeurt. Het stratencircuit is smal waardoor inhalen eigenlijk niet kan. Toch is er iemand die dat volop deed. Max Verstappen. Voor de Nederlandse Formule 1 fans is hij natuurlijk de grote held. De Limburgse zoon van voormalig coureur Jos Verstappen, won vorige maand zijn eerste Grote Prijs in Barcelona, kort nadat hij was overgegaan naar Red Bull Racing - één van de topteams. Een GP winnen was nog geen enkele Nederlander ooit gelukt, wat zijn prestatie vanzelfsprekend heel bijzonder maakt. In Monaco waren de verwachtingen dan ook hoog gespannen. Helaas speelde de regen hem parten. Hij nam, net als in de training, ook in de wedstrijd iets te veel risico waardoor zowel de vangrail als zijn bolide moesten worden gerepareerd. Een foutje van de pas 18-jarige koele kikker die zo nog wat leergeld betaalde. Ik ben er desondanks van overtuigd dat Max de toekomstige wereldkampioen is. Nederland telt ook in deze sport helemaal mee.

Steven Kruijswijk op de Colle dell' Agnello

Bikkels
En dan was er ineens een sympathiek ogende roodharige knaap uit Brabant die met zijn vederlichte postuur bergen bedwong in Italië. De Giro d'Italia staat synoniem voor afmatting afzien en gevaar en is volgens mij zwaarder dan de Tour de France. De start was al fenomenaal, want de proloog van de drie weken durende koers was in het voor de gelegenheid roze gekleurde Apeldoorn. Tom Dumoulin had zijn zinnen gezet op de overwinning. Tot genoegen van de stad slaagde zijn plan en zo reed de Limburger vanaf die dag dagenlang in de roze leiderstrui. Jammer dat hij de week erop met een blessure uitviel, maar daar was ineens Steven Kruijswijk die het roze stokje overnam. Drie dagen voor het einde voerde hij nog steeds met grote voorsprong het klassement aan. In gevecht met zijn concurrenten bewees hij bergop keer op keer de sterkste te zijn. Helaas werd de afdaling van de Colle dell' Agnello hem fataal. Hij nam een bocht te wijd waardoor hij tegen het opzijgeschoven sneeuw knalde. Daardoor vloog hij over de kop, waarmee zijn droom op Titanic-achtige wijze in duigen viel. Met een gebroken rib reed hij de ronde wel uit, een bikkel dus.

Over ruim drie weken start de Tour de France waar Kruijswijk niet aan zal deelnemen. Gelukkig strijden er wel veel andere Nederlanders mee om de prijzen. Wat te denken van Wout Poels, die in het voorjaar de klassieker Luik-Bastenaken-Luik won en die in 2012 tegen zijn zin na een val in een Tour-etappe richting Metz de strijd meer dood dan levend moest verlaten. Gelijksoortige misère vielen eerder ook Robert Gesink en Dumoulin ten deel. Maar die jongens zijn werkelijk spijkerhard en wat mij betreft ook kanshebbers voor een ritzege komende zomer. Ik heb veel bewondering voor die sporters die steeds weer de elementen van de natuur trotseren. Winnen doet niemand er van, maar wel goed voor de heldenstatus. Drie weken lang op een heel klein zadeltje, berg op en af, soms schrapend over het asfalt. Heftig hoor. Respect. Helden zijn het.

Citius altius fortius

Het Olympische motto;
Citius altius fortius

Vanaf augustus begint het grootste mondiale sportfeest van de wereld; de Olympische Spelen. Ook daar zal er behoorlijk wat Nederlandse inbreng zijn. Ik ga juichen voor sprintster Dafne Schippers - nu al legendarisch op de 100 en 200 meter. Verder kijk ik uit naar wat het zwemmen gaat brengen met Ranomi - die met die ingewikkelde achternaam - en Femke Heemskerk. Ook de turnequipe, atletiekploeg en hockeyteams gaan voor de hoogste trede. Ik ben benieuwd of het aantal van twintig veroverde medailles van de zomerspelen van Londen kan worden overtroffen. Eén ding is wel zeker; alle sporters hebben reeds beestachtig gevochten om te mogen deelnemen in Rio. Het motto van de Olympische spelen is niet voor niets sneller, hoger en sterker waarbij het gaat om het streven naar het hoogst haalbare. Deelname op dat hoge niveau is al een prestatie op zich.

Onze Nationale voetbalploeg, die het doorgaans nergens aan ontbreekt, is het niet gelukt om deelname aan een groot evenement af te dwingen. Het had natuurlijk best wel gezellig kunnen zijn en toch lig ik er niet van wakker. De ploeg is eenmaal gewogen en te licht bevonden. Niet sterk en snel genoeg, zeg maar. Daarbij vind ik het juist wel mooi dat andere sporten nu eens meer aandacht krijgen. Het belooft hoe dan ook een mooie sportzomer te worden met ongetwijfeld vele overweldigende prestaties en eerlijk is eerlijk; bij die fabelachtig heroïsche verrichtingen verbleken de voetballers.