Het Hoge Noorden

Route Pieterpad

De laatste jaren vertrokken we met de familie rond de Paasdagen steevast richting het Limburgse Sittard voor de Kennedymars. Deze traditionele wandeltocht over 80 kilometer wordt daar jaarlijks gelopen op de zaterdag voor 1e Paasdag. Omdat mijn wandel-kompanen en ik inmiddels reeds meerdere malen deze beproeving met succes hadden volbracht, en net als zij ook ik vond dat het lijf voldoende fysieke pijn had geleden, wilden we voor de verandering eens iets leuks doen.

Pieterpad
Hoogste tijd voor een nieuwe uitdaging, maar dan wel één waarbij het aangename  – vrije tijd om te consumeren – wat meer de overhand kon krijgen. Per slot van rekening was het alweer even geleden dat ik de Paasdagen zonder fysieke ongemakken was doorgekomen. Niet dat wandelen overigens vervelend is, integendeel, het is juist één van mijn favoriete bezigheden, maar na meerdere keren de ongeveer 15 uur durende Kennedymars heb ik voorlopig even bewezen dat ik het kan. Toch blijft wandelen eenmaal nóg leuker wanneer er een concreet doel voor ogen staat.

Start- of eindpunt

Zo kwam het dat er een plan was ontstaan dat ons aan onze eerste schreden bracht van het 'Pieterpad'. Deze uitgestippelde route is ruim 490 kilometer lang en bestrijkt Nederland van Noord naar Zuid. De goed gemarkeerde route die eind jaren '70 is uitgezet, loopt van Pieterburen in Groningen naar de Sint-Pietersberg in Limburg. De in beloopbare stukjes opgedeelde uitdaging voert de wandelaar naast genoemde provincies door Drenthe, Overijssel, Gelderland en Noord-Brabant, zoals ook op de hier naast afgebeelde kaart zichtbaar is. Vanzelfsprekend is de wandelaar vrij om zijn of haar route zelf in te delen, dus van beneden naar boven, of halverwege starten mag allemaal. Wij besloten om te starten in Groningen en zo kwam het dat de Paasdagen voor de verandering in het Noorden werden doorgebracht in plaats van in het Zuiden.

Rugwind
Tijdens het weekend verbleven we in hotel Waddenweelde in Pieterburen, vlakbij die bekende zeehondencrèche, maar goed, alles is dichtbij in het ongeveer 375 inwoners tellende Pieterburen. Naast het startpunt van het 'Pieterpad' – of eindpunt –, is dit pittoreske plaatsje verder geliefd om de mogelijkheden van het wadlopen. Wij beperkten ons echter tot het lopen zonder wad.

Na het ontbijt van die inmiddels traditionele zaterdagmorgen, zijn we op de bus gestapt naar de stad

Groningen om van daar uit terug te wandelen naar het hotel. De route voerde ons in eerste instantie naar het 19 kilometer verder gelegen Winsum, waar we ons een welverdiende lunch goed lieten smaken. Vervolgens liepen we terug naar Pieterburen wat zo'n 12 kilometer verder naar het Noorden ligt. In tegenstelling tot de dagen ervoor was het prachtig wandelweer – al waaide het wel stevig vanuit het Zuid-Westen. De keuze voor de looprichting van onze route resulteerde dan ook in een prettige wandeling met rugwind en dat is gezien de uitgestrektheid van de woeste kleigronden waarmee de provincie Groningen goed bedeeld is, geen overbodige luxe. De eerlijkheid gebied me ook te zeggen dat het landschap wat mij betreft wel wat veel van hetzelfde is. Desondanks bieden de akkers in deze streek  – waar naast het bedrijven van veeteelt ook veel aardappels vandaan komen – een perfecte aanleiding om eens even lekker weg te dromen.

Sociaal

Kop-hals-romp boerderij

Tijdens onze wandeling langs kilometers grasland en vele kop-hals-romp boerderijen – wat ik een leuke naam vind voor een woning –, viel het me op dat de mensen in Groningen ons bijna allemaal vriendelijk begroetten. Het feit dat dit me opviel, was voor mij een bevestiging dat het er soms toch wel wat gehaast aan toe gaat in de Randstad. Tegelijkertijd is dit misschien wel een heel normale vorm van sociale controle in het Hoge Noorden, waar de bevolkingsdichtheid nog altijd zeer laag is.  Rond de klok van zessen arriveerden we moe maar zeer voldaan en opgeruimd aan de finish, waar wij ons het streekbier onder begeleiding van het traditionele Wadwater – een lokaal borreltje –  uitstekend lieten smaken.

Onbegrensd uitzicht

Grunn

Daar waar de mensen elkaar steevast groeten
en samen bier van geroosterde mout drinken,
vind ik moed om op te staan.

Daar waar de wind mijn zilte tranen aanjaagt
en groene weiden mij omringen,
vind ik troost voor mijn verdriet.

Daar waar onbegrensd uitzicht uitdaging is
en rust het dagritme bepaalt,
vind ik onverminderd kracht om verder te gaan.

Daar waar boeren nijver hun kleiland labeuren
en waar al lang geen Fries meer klinkt,
leef ik op en haal ik adem, ik geniet.